Things are cooking in our kitchen.
We’re back! Thanks to our family & friends, we have survived a Belgian deluge for the last 2,5 months. Initially the Mexican weather system here in Ensenada refused to be outdone and took it up a notch. This time there was no framily around to help keep our heads above water. But blue skies did appear in between epic downpours. And now they seem to be here to stay. The sun has us all fired up to get going already.
We found O2 to be in mint condition thanks to our boat buddies, Marc and Serena. They have kept a vigilant eye on her, preventing her mooring lines from chafing during her relentless dance on the water. Apparently, rather out of proportion swells kept entering the Marina during Baja California’s winter months. At times, it had felt as if the entire pontoon itself was undulating like a wave, to the point that one of our heavy-duty mooring line shock absorbers failed to absorb: the spring ruptured in 4 different places. Replacement is on its way. O2 has had enough and is eager to set sail already. So, the ultimate puddle jump preparations are in full swing now.
To start, there’s the crucial concern about the veggies. Drawing wisdom from seasoned sailors of the South Seas, we know that’s what will be lacking the most: carrots & things. Not just during the 3000 mile-passage but also after dropping anchor in Nuku Hiva. That’s why we are filling our bilges with canned tomatoes and why an entire freezer shelf has been dedicated to neatly vacuum-packed, grilled bell peppers and parboiled green beans.
While I’m taking on the role of chef in the kitchen (behind! corner!), the true Chief is gearing up O2 for her most demanding voyage yet. Custom-made connections, hammered and bolted on both ends, fortify the steering pole, seriously reducing the already well known and infamous risk of wear and tear during the upcoming 3000 nautical mile-passage. Line jammers and extra blocks have been strategically added and rearranged for the halyard, reef lines and sheets (=the different lines that handle the different sails and sail positions) simplifying their deployment directly from the cockpit. A new halyard (= line handling the main sail) has been introduced for our new Code Zero sail. The logic behind all of this is to control the sails from a comfortable position and to be able to keep moving towards our goal, regardless of the wind direction. We expect a lot of broad reach to downwind sailing , which the Code Zero is made for. Moreover, unlike our asymmetric Spinnaker and our Parasailor – aka the Jurassic Butterfly – the Code Zero sail can be readily furled and unfurled as needed. No need to fight it back into its cocoon when squalls come blasting out of nowhere all of a sudden. Which they will.
Initially I was thrilled with the machete My Captain bought. In my mind’s eye, I was already cleaving fresh coconuts in Polynesia. Until I realized My Captain had an alternative use for it: wrenching open glued panel ceilings so he could tighten the screws for those darn blocks from below. I always make myself scarce when he ruthlessly starts dismantling O2. I find the drilling and hammering soul-piercing. Yet, this time, I had to stick around and endure. From above, I had to ensure the bolts stayed put as the tightening was taking place from below.
In between boat chores, there’s also quite a bit of socializing going on. People are getting ready to take on the ocean, with or without professional crew, but always with the desire to connect. And we all help each other out whenever we can. Serena even stitched us a cockpit windshield on her Sailrite Ultrafeed Walking Foot Sewing Machine.
This night we all went into town for a splurge at the Manzanilla restaurant. We sat feasting on outrageously gorgeous seafood in the company of celebrities Graham Hoyland and Gina Waggott. Both worked for the BBC at award winning series, both are writers and Graham even conquered mount Everest. He was the 15th Brit to do so. His next project – after having crossed the Pacific to Polynesia of course- will take him to the desert where he will be searching for the spot where Antoine de Sint-Exupéry crashed his plane.
The Pacific Ocean is huge, and it can feel lonely. But this time around we won’t be sailing it all by ourselves. Our mates will be out there, too.
14 comments on “Things are cooking in our kitchen.”
Comments are closed.
Ik denk niet dat jullie beter voorbereid kunnen zijn voor deze grote overtocht….keep safe and enjoy!
We zijn er inderdaad klaar voor ! Morgen de paperassen om uit te klaren, en woensdag is het dan zo ver.
Hi Viv en Luc, nog volop bezig om alles goed te maken voor jullie weer het ruime sop kiezen? Dit lijkt alsof jullie een hele paar dagen aaneen op zee zijn. Dat is weinig slapen en vooal bij nachtwacht niet in slaap vallen. Viv heb je weer je storietel mee om te luisteren in de lange eenzame uren. Waar jullie zijn lijkt het naar een goede groep die elkaar helpt als het kan. Wanneer steken jullie van wal? Dat zal het weder waarschijnlijk besluiten voor jullie! Wat is de eindbestemming? Is de lente ook zachtjes aan haar intrede aan het doen? Hier regent bijna elke dag en de boeren maken van hun oren, bezetten wegen, depots zodat er een 10 tal dagen terug bijna niks meer in de winkels was en dit in België! Vandaag bezetten ze geen depots maar invalswegen naar Brussel. Morgen verjaart Koen. Ontstellend dat die al 49 jaar wordt. Ik vind zijn verjaardag erger dan de mijne!
Ik hoop dat jullie overtocht goed mag verlopen. Ik denk aan jullie altijd als jullie zeilen. Het allerbeste, hier en daar een foto is altijd zo leuk! Ik stuur vele lieve groeten en een toffe zeilreis. Liefs, Chris
Bedankt Chris. Voor de eerste 10 dagen ziet het weer er goed uit. Woensdag vertrekken we, dus tegen eind maart zouden we in de Markiezen moeten zijn. De eerste twee weken zullen wel nog wat koud zijn, maar dan komen we dichtbij de evenaar, en mogen we weer tropisch weer verwachten.
Hoi, Blij een nieuwe post te vinden. Iets om bij weg te dromen, nu de regen buiten nog altijd neergutst. Goed dat The Captain jullie overtocht veiliger maakt met al zijn nieuwe snufjes – niet dat ik veel snap van line jammers en Code Zero. Ik heb des te meer vertrouwen in de anti-scheurbeuk maatregelen van de chef. Goeie reis J.
Hoi, blij van jou te horen! Ik heb net Luc de 20+meter hoge mast opgehesen om hem dan geleidelijk (ZONDER schokken Viviane!)weer te laten zakken terwijl hij met de bus teflon te keer ging. M.a.w, alles loopt op wieltjes. Dank zij Starlink zullen we jullie kunnen op de hoogte houden mid-ocean.Ahoy.
veilige vaart zeer moedig van jullie
Bedankt! We zijn begonnen aan de laatste klusjes. En we houden nu het weer in de gaten. We zijn goed voorbereid. Touch wood.
Looking out for all your new adventures, it was fine to see each other in Sint Niklaas.
And now on the way to Jaques Brels Marquesas ……. Gauguin’s Thahiti.
“ Fair Winds and Following Seas”
De Warmste Week in Sint-Niklaas tussen regenbuien door, het was zeer leuk. En inderdaad, het gebeurt niet dikwijls dat een kerkhof op ons lijstje “te bezoeken” staat: Cimetière Calvaire, here we come.
Enjoy your trip!
🙌
Jealous! (again :))
Enjoy!!!!!!!
👋