A heartfelt fare thee well.
It was a San Diego weekend well spent. We happily returned to Mexico with the coveted 90 days USA entry stamp in our passports (“tight but doable” according to Evan, our sailor friend we met in Chiapas a year ago and who we are now planning to visit once we have arrived in Oahu) and some Le Creuset cooking pots in our luggage. Visiting friends won’t go hungry on board O2. We haven’t gone hungry either as we kept saying goodbye to marvelous Mexico by ordering food. Tacos, aguachiles, toritos, ceviche and guacamole galore. But the tapas Pancho prepared for us as a farewell dinner at Margarita’s house in Topolobampo topped it all.
It has truly been one long and fond farewell to Mexico in general and Baja California Sur in particular. The last anchorages and deserted desert walks, the last jumping devil rays and waving humpback tails, the ultimate Baja sunsets, the whole enchilada accompanied us along the way as we were sailing down south.
We have now arrived at our jumping off point- San José del Cabo – and we are getting ready for some serious “latitude sailing”. Fun fact : According to a post in Cruiser’s Forum the old time sailing directions used by US West Coast captains to reach Hilo, Hawaii and other islands in that area, was : “sail 7 days west and turn left” . These navigation directions were used by the captains of lumber schooners sailing from Eureka Ca to all over the Pacific. Since we will start our latitude sailing from Los Cabos, there is no need to turn left. We’ll simply toe the Tropic of Cancer line , and we will be fine.
The Tropic of Cancer lies at 23 degrees and 26 minutes north of the equator and passes through both Los Cabos and Hawaii. It is the most northerly latitude to circle the earth at which the sun can be right overhead. In other words, we will be sailing in The Tropics again, which is our natural habitat.
After approximately 11.000 nm from La Rochelle to San José del Cabo another passage is beckoning. The North East Pacific lies wide open in front of us and we are so ready to cast off and raise the sails. The only thing we have to keep in mind is not to forget to lower them again. Which will be within 22 days, give or take a little. El viento nos mandará.
4 comments on “A heartfelt fare thee well.”
Comments are closed.
Iedereen lijkt Mexico te verlaten of reeds verlaten te hebben.
Jullie naar het westen, Jana naar het oosten. Het Panamakanaal zal ze wellicht niet halen. Op 2 april trouwt een van haar beste vrienden en daar wil/moet ze bij zijn. Morgen de 25ste hoopt ze op de ankerplaats van boord te gaan.
Hopelijk voor haar geraakt ze door alle administratie rompslomp en wordt het voor jullie en mooie oversteek.
Zo kan iedereen stranden in de haven waar je zo naar smacht.
Goeie vaart.
Ha Johan! Hopelijk heeft Jana het gehaald! Wij hebben het ook gehaald. Net een uitgebreid verslag gepost. En ook wij hopen niet al te veel administratieve rompslomp aan onze kop te hebben. We willen aan land gaan en poke gaan proeven. NU!
Dag Viviane en Luc, zo leuk om een bericht van jullie te krijgen. Ik hoop dat het zeilen goed verloopt en dat er genoeg wind is om eens goed te zeilen.
Waar jullie overal komen dat weet ik niet liggen maar het lijkt mij toch tof en interessant. Ik wenste zo dat ik ooknog iets actief kon doen maar zeker na die val zit er dat niet meer in! We leven nog altijd met Corona maar de maatregelen zijn veel versoepeld. Nu is het zoeken of het griep is of Corona. De meeste mensen dragen hier geen mondmasker meer. Dit weekend gaan we over op zomertijd!
De eerste weken niet plezant want ‘s morgens is het dan nog donker.
Ik ga groeten en wens jullie een heel fijne tijd toe.al zeilend of aangemeerd liggen. Bedankt voor het bericht en veel liefs,
Dag Chris, je zal het wel lezen dat we zijn aangekomen na een wilde rit over de oceaan. Maar de vervangstukken komen eraan en met Luc is er altijd wel een weg. Geniet van de lente!